ಲಕ್ಷ್ಮಿ ದೇವಿಯ ಮಹತ್ವ
ಲಕ್ಷ್ಯ ಎಂಬ ಪದವು ಸಂಸ್ಕೃತ ಪದ ಲಕ್ಷ್ಯದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮೂಲವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಲಕ್ಷ್ಯ ಎಂಬ ಪದದ ಅರ್ಥ ಗುರಿ ಅಥವಾ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆ.
ಲಕ್ಷ್ಮಿಯು ನಮ್ಮ ಗುರಿಯ ಮೇಲೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿರಲು ಮತ್ತು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಲು ನಮಗೆ ಜ್ಞಾಪನೆಯಾಗಿದೆ. ಒಬ್ಬರು ದೇವಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಅವರು ಅವಳ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಆಕೆಗೆ ನಾಲ್ಕು ಕೈಗಳಿರುವಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆ ನಾಲ್ಕು ಕೈಗಳು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಪ್ರಕಾರ ಧರ್ಮ, ಅರ್ಥ, ಕಾಮ ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷದ ಪ್ರಕಾರ ಮಾನವನ ನಾಲ್ಕು ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ.
ಆಕೆಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಮಲದ ಹೂವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವಂತೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕಮಲದ ಹೂವು ಹಿಂದೂ ಸಂಪ್ರದಾಯದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಗೌರವಾನ್ವಿತ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ. ಕಮಲವು ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಅರಳುವ ಏಕೈಕ ಹೂವು, ಆದರೂ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಅದು ದೇವಿಯ ಸಂದೇಶವೂ ಹೌದು.
ಲೌಕಿಕವಾದ ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವಾಗಲೂ ಅದರೊಂದಿಗೆ ಕೊಳಕಾಗದಿರುವುದು ಮತ್ತು ಒಬ್ಬರ ಮುಗ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಪರಿಶುದ್ಧತೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಕಮಲವನ್ನು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಮೋಕ್ಷ ಅಥವಾ ಅಂತಿಮ ವಿಮೋಚನೆಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ . ಆದುದರಿಂದಲೇ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯು ಹೂವನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುವುದು ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣವಾಗಿದೆ.
ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ವಾಹನಗಳು
ಆಕೆಯನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಗೂಬೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿರುವಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವಳು ಆನೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಳೆ. ಗೂಬೆ ಅವಳ ವಾಹನವಾಗಿ ಅವಳ ಚಿತ್ರಣದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ. ಗೂಬೆ ಅಪಾರ ತಾಳ್ಮೆ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧತೆಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ. ಕತ್ತಲೆಯ ನಡುವೆಯೂ ಒಬ್ಬನು ತನ್ನ ದಾರಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಸಹ ಇದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಸಂಪತ್ತಿನ ದೇವತೆ ಲಕ್ಷ್ಮಿ
ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರು ಲಕ್ಷ್ಮಿಯನ್ನು ಸಂಪತ್ತಿನ ದೇವತೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಆಕೆಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ನಾಣ್ಯಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ಜಾರ್ನೊಂದಿಗೆ ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ, ಆಕೆಯ ಕೈಯಿಂದ ಚಿನ್ನವನ್ನು ಸುರಿಯುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಆದರೆ ಇದು ಕೇವಲ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ. ಅವಳು ಒಬ್ಬರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಮೃದ್ಧಿ, ಬೆಳವಣಿಗೆ, ಶುದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಪವಿತ್ರತೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತಾಳೆ.
ಪುರಾಣದ ಪ್ರಕಾರ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಮೂಲ
ಒಂದು ಪಠ್ಯದ ಪ್ರಕಾರ, ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಕಮಲದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯ ಯೆಂದರೆ ಅವಳು ಸಮುದ್ರ ಮಂಥನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದಳು .
ಸಮುದ್ರ ಮಂಥನವು ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯ ವೈದಿಕ ಘಟನೆಯಾಗಿದೆ. ಅಮೃತದ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಲ್ಲಿ, ಒಮ್ಮೆ ದೇವತೆಗಳು ಮತ್ತು ಅಸುರರಿಬ್ಬರೂ ಕ್ಷೀರಸಾಗರವನ್ನು ಮಂಥನ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ವಿಷ್ಣುವು ಆಮೆಯ ರೂಪವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡನು ಮತ್ತು ಅವನ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ದೈತ್ಯ ಪರ್ವತವನ್ನು ಇರಿಸಲಾಯಿತು.
ನಂತರ, ದೈತ್ಯ ಸರ್ಪವಾದ ವಾಸುಕಿಯನ್ನು ಪರ್ವತವನ್ನು ಬಳಸಿ ಸಾಗರವನ್ನು ಮಂಥನ ಮಾಡಲು ಹಗ್ಗವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಯಿತು. ಒಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ದೇವತೆಗಳು ಎಳೆದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ಅಸುರರು ಎಳೆದರು. ಸಾಗರದಿಂದ ಅಮೃತವು ಹೊರಬರುವ ಮೊದಲು, ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳು ಹೊರಬಂದವು.
ಈ ಮಂಥನದಲ್ಲಿಯೇ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯು ಸಾಗರದಿಂದ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಳು. ದೇವತೆಗಳು ಮತ್ತು ಅಸುರರಲ್ಲಿ, ಅವಳು ದೇವತೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಇರಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಳು. ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳಲ್ಲಿ, ಅವಳು ವಿಷ್ಣುವನ್ನು ತನ್ನ ಶಾಶ್ವತ ಸಂಗಾತಿಯಾಗಿ ಆರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅನೇಕ ಗ್ರಂಥಗಳು ಅವಳನ್ನು ಸಾಗರದ ಮಗಳು ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಗ್ರಂಥಗಳು ಅವಳನ್ನು ಭೃಗು ಋಷಿಯ ಮಗಳು ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತವೆ.
ಈ ರೀತಿ ಅವಳು ಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧಿಯ ದೇವತೆಯಾಗಿ ಕಾಣಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ, ಒಬ್ಬರು ಆವಳನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸಿದರೆ, ಅವಳು ಭೌತಿಕ ಅನ್ವೇಷಣೆಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಇರುವ ನಿಜವಾದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವ ಸಂದೇಶವನ್ನು ರವಾನಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಅದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಮುಖ್ಯವಾದ ಸಂಪತ್ತು. ಒಮ್ಮೆ ಆ ಸಂಪತ್ತು ಸಿಕ್ಕರೆ ಜೀವನವೇ ಹಾಡು, ಕುಣಿತ, ಪರಮಾತ್ಮನ ಸಂಭ್ರಮ.
